Trochę teorii

Apel Twojego Dziecka Fundacji Dzieci Niczyje

Nie psuj mnie dając mi wszystko, o co Cię proszę. Niektórymi prośbami jedynie wystawiam Cię na próbę.
Nie obawiaj się postępować wobec mnie twardo i zdecydowanie. Daje mi to poczucie bezpieczeństwa.
Nie pozwól mi utrwalić złych nawyków. Ufam, że Ty pomożesz mi się z nimi uporać.
Nie postępuj tak, abym czuł się mniejszy niż jestem. To sprawia, że postępuję głupio, żeby udowodnić, że jestem duży.
Nie karć mnie w obecności innych. Najbardziej mnie przekonujesz, gdy mówisz do nie spokojnie i dyskretnie.
Nie ochraniaj mnie przed konsekwencjami tego, co zrobiłem. Potrzebne mi są również bolesne doświadczenia.
Nie przejmuj się zbytnio, gdy mówię „Ja Cię nienawidzę”. To nie Ciebie nienawidzę, ale ograniczeń, które stawiasz przede mną.
Nie przejmuj się zbytnio moimi małymi dolegliwościami. Pomyśl jednak, czy nie staram się przy ich pomocy przyciągnąć Twojej uwagi, której tak bardzo potrzebuję.
Nie gderaj. Będę się bronił, udając głuchego.
Nie dawaj mi pochopnych obietnic, bo czuję się bardzo zawiedziony, gdy ich później nie dotrzymujesz.
Nie przeceniaj mnie. To mnie krępuje i niekiedy zmusza do kłamstwa, aby nie sprawić Ci zawodu.
Nie zmieniaj swoich zasad postępowania w zależności od układów. Czuje się wtedy zagubiony i tracę wiarę w Ciebie.
Nie zbywaj mnie, gdy stawiam Ci pytania. Ja znajdę informację gdzie indziej, ale chciałbym mieć w Tobie przewodnika po świecie.
Nie mów, że mój strach i moje obawy są głupie. Dla mnie są bardzo realne.
Nigdy nawet nie sugeruj, że Twoje cechy to doskonałość i nieomylność. Przeżywam bowiem zbyt wielki wstrząs, gdy widzę, że tak nie jest.
Nigdy nie myśl, że usprawiedliwienie się przede mną jest poniżej Twojej godności. Wzbudza ono we mnie prawdziwą serdeczność.
Nie zabraniaj mi eksperymentowania i popełniania błędów. Bez tego nie mogę się rozwijać.
Nie zapominaj, jak szybko dorastam. Jest Ci zapewne trudno dotrzymać mi kroku, ale – proszę Cię – postaraj się.

Głos dziecka

Nie psuj mnie. Dobrze wiem, że nie powinienem mieć tego wszystkiego, czego się domagam. To tylko próba sił z mojej strony.
Nie bój się stanowczości. Właśnie tego potrzebuję- poczucia bezpieczeństwa.
Nie bagatelizuj moich złych nawyków. Tylko ty możesz pomóc mi zwalczyć zło, póki jest to jeszcze w ogóle możliwe.
Nie rób ze mnie większego dziecka, niż jestem. To sprawia, że przyjmuje postawę głupio dorosłą.
Nie zwracaj mi uwagi przy innych ludziach, jeśli nie jest to absolutnie konieczne. O wiele bardziej przejmuję się tym, co mówisz, jeśli rozmawiamy w cztery oczy.
Nie wmawiaj mi, że błędy, które popełniam, są grzechem. To zagraża mojemu poczuciu wartości.
Nie chroń mnie przed konsekwencjami. Czasami dobrze jest nauczyć się rzeczy bolesnych i nieprzyjemnych.
Nie przejmuj się za bardzo, gdy mówię, że cię nienawidzę. To nie ty jesteś moim wrogiem, lecz twoja miażdżąca przewaga.
Nie zwracaj zbytniej uwagi na moje drobne dolegliwości. Czasami wykorzystuję je, by przyciągnąć twoją uwagę.
Nie zrzędź. W przeciwnym razie muszę się przed tobą bronić i robię się głuchy.
Nie dawaj mi obietnic bez pokrycia. Czuję się przeraźliwie tłamszony, kiedy nic z tego wszystkiego nie wychodzi.
Nie zapominaj, że jeszcze trudno mi jest precyzyjnie wyrazić myśli. To, dlatego nie zawsze się rozumiemy.
Nie sprawdzaj z uporem maniaka mojej uczciwości. Zbyt łatwo strach zmusza mnie do kłamstwa.
Nie bądź niekonsekwentny. To mnie ogłupia i wtedy tracę całą moją wiarę w ciebie.
Nie odtrącaj mnie, gdy dręczę cię pytaniami. Może się wkrótce okazać, że zamiast prosić cię o wyjaśnienia, poszukam ich gdzie indziej.
Nie wmawiaj mi, że moje lęki są głupie. One po prostu są.
Nie rób z siebie nieskazitelnego ideału. Prawda na twój temat byłaby w przyszłości nie do zniesienia. Nie wyobrażaj sobie, iż przepraszając mnie stracisz autorytet. Za uczciwą grę umiem podziękować miłością, o jakiej nawet ci się nie śniło.
Nie zapominaj, że uwielbiam wszelkiego rodzaju eksperymenty. To po prostu mój sposób na życie, więc przymknij na to oczy.
Nie bądź ślepy i przyznaj, że ja też rosnę. Wiem, jak trudno dotrzymać mi kroku w tym galopie, ale zrób, co możesz, żeby nam się to udało.
Nie bój się miłości. Nigdy!!!

Apel Dziecka wg. Janusza Korczaka
pedagoga, pediatry, pisarza,
prekursora walki o prawa dziecka

Kiedy udać się z dzieckiem do psychologa

Jeśli zadajesz sobie powyższe pytanie, to zapewne nurtuje Cię jakiś problem, pytanie, wątpliwość.

Dzieci nie zawsze powiedzą o swoich wewnętrznych rozterkach, często nawet ich nie rozumieją i nie umieją nazwać, jednak zawsze sygnalizują je w inny sposób – poprzez swoje zachowanie.

Jeśli zauważasz u swojego dziecka nagłe zmiany nastroju lub zmianę zachowania, jest wyciszone, zamknięte w sobie, nie ma kolegów i koleżanek, nie chce chodzić do szkoły lub może jest agresywne. Być może Twoje dziecko ma lęki, zaburzenia snu, moczenie nocne, jest nadmiernie nieśmiałe lub przeciwnie buntuje się i wagaruje. W takich sytuacjach warto sięgnąć po pomoc specjalisty dla dobra Twojego dziecka.

Pomoc psychologiczną powinny otrzymać dzieci, których rodzice lub opiekunowie niepokoją się powyższymi lub podobnymi reakcjami. Pewne zachowania naszych pociech wynikają z naturalnej fazy rozwoju i nie powinny martwić rodziców, jednak należy bacznie obserwować sygnały, które wysyła nam dziecko, aby zareagować odpowiednio wcześnie.

mgr Joanna Wójcik-Frąk

psycholog rodzinny

Na czym polega terapia psychologiczna dziecka

To pytanie zadaje sobie zapewne wielu rodziców. Tymczasem odpowiedź jest zupełnie prosta. Metody pracy z dzieckiem dostosowane są do jego możliwości, preferencji oraz zgłaszanego problemu. Zazwyczaj jest to rozmowa, wsparcie emocjonalne, obserwacja zachowania, ale również jest to zabawa, czytanie bajek, odgrywanie ról, czy rysowanie.

Podczas spotkania psycholog rozeznaje preferencje formy kontaktu dziecka i dostosowuje swoją pracę do jego potrzeb. Zazwyczaj z młodszymi dziećmi współpraca w kontakcie indywidualnym polega głównie na przyjemnej zabawie terapeutycznej i prowadzeniu specjalistycznych obserwacji, u starszych dzieci zwiększa się zakres i znaczenie rozmowy. Psycholog poprzez te formy kontaktu buduje relację zaufania, bezpieczeństwa oraz akceptacji, aby jak najlepiej poznać i zrozumieć uczucia, emocje oraz potrzeby danego dziecka.

Zadaniem psychologa jest zadbanie o dobry rozwój Twojego dziecka.

mgr Joanna Wójcik-Frąk

psycholog rodzinny